اگر همه آتش فشان‌های زمین با هم فوران کنند چه اتفاقی می‌افتد؟
زمین در حدود ۱۵۰۰ آتشفشان فعال دارد، علاوه بر این آتشفشان‌ها که در خشکی‌ها قرار دارند تعدادی نیز به صورت ناشناخته در اعماق اقیانوس‌ها پنهان هستند. روزانه بین ۱۰ تا ۲۰ آتشفشان در زمین فوران می‌کنند، اما دانشمندان می‌گویند احتمال این که همه آتشفشان‌های سیاره به یکباره و با هم فوران کنند به اندازه‌ای کم است که تقریباً غیرممکن می‌باشد.
هرچند احتمال رخ دادن این اتفاق بعید است، اما اگر همه آتشفشان‌های زمین باهم فوران کنند آثار آن به صورت زنجیره‌ای از واکنش‌های محیطی ظاهر شده و بسیار قدرتمندتر از یک زمستان هسته‌ای خواهد بود (جنگ اتمی آمریکا و روسیه می‌تواند یک زمستان ۱۰ ساله ایجاد کند). دو خطر اصلی ناشی از یک فاجعه آتشفشانی در جهان، انتشار خاکستر و گازهای آتشفشانی است. خروج گدازه برای افرادی که در نزدیکی آتشفشان زندگی می‌کنند ممکن است کشنده باشد، اما تعداد کشته‌ها در مقایسه با موارد ناشی از تغییرات شدید جوی، ناچیز خواهد بود.
انتشار خاکستر از ۱۵۰۰ آتشفشان، سیاره را به طور کامل در تاریکی فرو می‌برد. این امر باعث از بین رفتن فتوسنتز و نابودی محصولات گیاهی خواهد شد، علاوه بر آن خاکستر تا ۱۰ سال در اتمسفر باقی خواهد ماند. گازهای آتشفشانی اسید هیدروکلریک، هیدروژن فلوراید، سولفید هیدروژن و دی اکسید گوگرد در هوا باران اسیدی ایجاد می‌کنند، در نتیجه باران اسیدی محصولات گیاهی باقیمانده را از بین خواهد برد.
حجم عظیم باران اسیدی باعث آلوده شدن آبهای زیرزمینی و اقیانوس‌ها می‌شود. اسیدی شدن آب اقیانوس باعث از بین رفتن مرجان‌ها و موجودات دریایی دارای پوسته سخت می‌شود. این فرآیند به نوبه خود بر زنجیره غذایی اقیانوس‌ها تاثیر گذاشته، ماهی‌ها و سایر اشکال زندگی دریایی را از بین می‌برد.
محققان در تاریخ زمین ارتباط مشابهی بین اسیدی شدن اقیانوس، انقراضهای دسته جمعی و فورانهای آتشفشانی بزرگ یافته‌اند. به عنوان مثال، خروج مقادیر عظیم گدازه با انقراضهای گروهی انتهای دوره پرمین (۲۵۲ میلیون سال پیش)، تریاس (۲۰۱ میلیون سال پیش) و انتهای کرتاسه (۶۵ میلیون سال پیش) در ارتباط است.
بیشتر بخوانید: انفجار آتشفشان عامل بزرگترین انقراض گروهی در تاریخ زمین
فورانهای آتشفشانی انفجاری همچنین خاکستر، گرد و غبار و گاز را به استراتوسفر شلیک می‌کنند. این ذرات که ائروسل نام دارند مانع از تابش نور خورشید می‌شوند که علاوه بر تاریکی می‌توانند سیاره را به طور چشمگیری خنک کنند. به عنوان مثال فوران کوه پیناتوبو (Mount Pinatubo) در سال ۱۹۹۱ سبب سرد شدن بخش‌هایی از جهان تا ۰٫۴ درجه سانتیگراد به مدت دو سال شد. فورانهای آتشفشانی، دی اکسید کربن و گازهای گلخانه‌ای آزاد می‌کند که می‌تواند خنک شدن جهانی ناشی از خاکستر و ذرات ائروسل را جبران کند، اما مقدار زیاد دی اکسید کربن نیز برای زمین مضر است.
شیل‌های سیاه دیرینه (نوعی سنگ دریایی) نشانگر فجایع قابل مقایسه در تاریخ زمین هستند. سوابق سنگی نشان می‌دهد میزان دی اکسید کربن در کرتاسه افزایش یافته که به نوبه خود باعث از بین رفتن زندگی دریایی در برخی از قسمت‌های اقیانوس شده است. دانشمندان تخمین می‌زنند که در اواخر دوره کرتاسه سطح دی اکسید کربن اتمسفر در حدود ۲٫۵ برابر مقدار امروز بود که سبب انقراض گروه‌های بزرگی از جاندارانی مانند دایناسورها شد. بنابراین بعید به نظر می‌رسد که همه گونه‌های جانوری و گیاهی زمین بتوانند از این طغیان آتشفشانی کشنده جان سالم به دربرند.
.
بیشتر بخوانید: ۱۰ آتشفشان مرگبار و خطرناک زمین