کهکشانها هنگام مرگ اینگونه به‌نظر میرسند
ستاره شناسان با بررسی ۲۲ کوازار سرد به بینشی جدید از مرحله مرگ کهکشانها دست یافتهاند.
به گزارش علمی‌ها و به نقل از Sciencealert، تا پایان عمر کهکشان راه شیری تنها چند میلیارد سال باقی مانده است. در هنگام نابودی کهکشان دیسکی و تابناک ما به نزدیکترین همسایه خود یعنی کهکشان مارپیچی آندرومدا برخورد خواهد کرد.
نیروی برخورد، سیاهچالههای موجود در مرکز کهکشانها را با هم ادغام مینماید که در نتیجه گردابی نورانی از گازهای فوق داغ با نام کوازار (quasar) ایجاد میکند. دور از مرکز کهکشان در یک سیاره دور افتاده و بی اهمیت به نام زمین، کوازار به صورت یک هاله آبی درخشان در آسمان ظاهر میشود به طوری که هیچ ستاره دیگری در آسمان قابل مشاهده نخواهد بود.
کوازارها فورانهای فاجعه باری هستند که گاز و گردوغبار را (موادی که خورشید و جهان از آن ساخته می شود) به صورت مستقیم به محیط اطراف جابجا می کنند. در نهایت، کهکشان خود را برای ساخت ستاره های جدید از مواد خالی خواهند کرد.
با توجه به نظریههای مختلف کهکشانها این گونه میمیرند. اما تاکنون هیچکس یک کهکشان را در مرحله انتقالی، قبل از ایجاد کوازار و درست قبل از خالی شدن سازندههای کهکشان ندیده است.
بیشتر بخوانید: کهکشان راه شیری و آندرومدا ۴٫۵ میلیارد سال دیگر با هم برخورد خواهند کرد
در تحقیق جدید که در روز چهارشنبه هفته گذشته در نشست سالیانه انجمن ستاره شناسی آمریکا در سنت لوئیس ارائه شد، ستاره شناس آیزولس کرکپاتریک (Allison Kirkpatrick) اعلام کرد که ۲۲ شیء که او آنها را کوازارهای سرد (cold quasars) مینامد، را کشف کرده است.
کرکپاتریک میگوید: این اجسام دور به اندازه کافی روشن به نظر میرسند که شروع به مرگ کنند، اما هنوز هم دارای ابرهای سرد گرد و غبار هستند که نشان میدهد هنوز توانایی تولد ستاره های جدید را ندارند. آنها درست در محدوده مرزی هستند (بین دوره ای از خلقت و عصر انتظار برای مرگ).
کرکپاتریک که استادیار دانشگاه کانزاس است میگوید: یکی از بزرگترین سوالات ما اینست که کهکشانها چگونه میمیرند؟ ما میدانیم که آنها وقتی مردند چگونه به نظر میرسند، اما بقیه چیزها فقط تکههایی از حدس و گمان ما هستند. ما تعدادی کوازار کشف کردهایم که میتوانیم آن را به صورت دقیق مطالعه نموده و دقیقا مشخص کنیم که چگونه این کهکشانها از مرحله تشکیل ستارگان خود تا مرحله بازنشستگیشان حرکت میکنند.
این کشف در طی بررسی درخشانترین اشیاء آسمان رخ داد. اکثر این بررسیها هنگام آزمایش اشعه ایکس تولید شده توسط گازهایی که با سرعت تقریبأ برابر با سرعت نور به سمت سیاهچاله حرکت میکردند (اشعه های پرانرژی که با یک کوازار عظیم مرتبط است)، انجام شده است. کرکپاتریک این اشیاء را با نور مادون قرمز نیز بررسی کرد، که از پدیدههای سردتر از هستههای متلاطم کهکشانها بیرون آمدهاند. کرکپاتریک در ادامه میگوید: تشخیص مادون قرمز، گردوغبار بسیار سرد را پیشنهاد میکند، این چیزی نیست که انتظار دیدن آن را داشته باشید.
گام بعدی او تلاش برای اندازهگیری سرعت خروج گاز و گردوغبار از کهکشان است، که به او اجازه خواهد داد تا مدت زمان طول کشیدن مرحله کوازار کهکشانها را محاسبه کند. او همچنان به جستجوی بیشتر این اشیاء میپردازد که یک نگاه اجمالی از تاریخ کهکشان ارائه میدهد.
بیشتر بخوانید: همه چیز درباره کهکشان راه شیری