بازسازی چهره یکی از اجداد انسان با DNA انگشت ۷۸۰۰۰ ساله

برای اولین بار دانشمندان چهره دنیسوان‌ها که حدود ۱۰۰۰۰۰ سال پیش در کنار انسان‌ها زندگی می‌کرده و منقرض شدند را بازسازی کردند.

به گزارش علمی‌ها و به نقل از دیلی‌میل، دانشمندان تصویر یکی از اجداد انسان‌ها یعنی دنیسوان‌ها (Denisovans) را با استفاده از DNA انگشت کوچک دختری که ۷۸۰۰۰ سال پیش زندگی می‌کرد، بازسازی کردند. با توجه به چیزهایی که درباره دنیسوان‌ها می‌دانیم این بازسازی یک نگاه اجمالی درباره چهره اجداد ما به دست می‌دهد، این داده‌ها از DNA موجود در یک انگشت کوچک، سه دندان و فک پایینی که از ۲ غار در آسیا کشف شده به دست آمده است.

محققان روش جدیدی برای بازسازی فسیل‌ها بر اساس دی‌ان‌ای باستانی ایجاد کرده و از آن برای آشکار سازی چهره اقوام دور انسان استفاده کردند. آنها DNA را از انگشت کوچک زنی که بین ۷۴۰۰۰ تا ۸۲۰۰۰ سال پیش زندگی می‌کرد، استخراج کردند.

لیران کارمل (Liran Carmel) نویسنده این مقاله می‌گوید: ما اولین بازسازی آناتومی اسکلتی دنیسوان‌ها را ارائه دادیم. از بسیاری جهات دنیسوان‌ها شبیه به نئاندرتال‌ها بودند، اما در برخی ویژگی‌ها به ما شباهت داشتند و در بعضی از ویژگی‌های دیگر منحصر به فرد بودند.

بیشتر بخوانید: کشف استخوان کودک ۵۰ هزار ساله از نژادی ناشناخته

دنیسوان‌ها بیشتر از انسانها به نئاندرتال‌ها شبیه بودند، از اینرو محققان انتظار داشتند که آنها به نئاندرتال‌ها شباهت داشته باشند. این بازسازی‌های جدید مبتنی بر DNA استخوان انگشت یک دختر نوجوان، نشان می‌دهد که دنیسوان‌ها واقعاً شبیه نئاندرتال‌ها بودند اما آنها ویژگی‌هایی مشترکی با انسان نیز داشتند. و در بعضی خصوصیات آنها منحصر به فرد بودند، به عنوان مثال آنها یک قوس دندانی بزرگ و جمجمه‌ بسیار پهنی داشتند.

کارمل به MailOnline گفت: این که ما توانستیم خصوصیات آناتومی پیدا کنیم که دنیسوان‌ها در آن با انسان‌های امروزی و نئاندرتال‌ها متفاوت بودند، بسیار هیجان انگیز بود.

به طور کلی محققان ۵۶ ویژگی آناتومی را شناسایی کرده‌اند که در آن دنیسوان‌ها با انسان‌های امروزی و نئاندرتال‌ها تفاوت دارند از این ویژگی‌ها ۳۴ مورد از آنها مربوط به جمجمه است.

بیشتر بخوانید: بوتسوانا سرزمین مادری و منشأ انسان‌های امروزی

برای انجام این کار آنها از ترکیبات شیمیایی استفاده کردند که بر فعالیت ژن‌ها تأثیر می‌گذارند بدون اینکه توالی ژنتیکی اساسی As ،Gs ،Ts و Cs یا به اصطلاح متیلاسیون DNA را تغییر دهند. محققان ابتدا الگوهای متیلاسیون DNA را بین سه گروه هومینین (گروه‌های تشکیل دهنده انسان‌های امروزی) را مقایسه کردند تا مناطقی از ژنوم که متیلاسیون متفاوتی داشتند را شناسایی کنند. در مرحله بعد آنها به دنبال تفاوت‌هایی در ویژگی‌های آناتومی بودند که به عنوان اختلالات انسانی شناخته می‌شود و ژن‌ها عملکرد خود را در آن اختلالات از دست می دهند.

محققان برای آزمایش این روش ابتدا آن را بر روی دو گونه نئاندرتال و شامپانزه که آناتومی آنها شناخته شده است، امتحان کردند. آنها دریافتند که تقریباً ۸۵٪ بازسازی صفات در پیش بینی اینکه کدام صفات از هم جدا شده و در کدام جهت واگرا هستند دقیق بودند.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که متیلاسیون DNA می‌تواند در بازسازی ویژگی‌های آناتومی نمونه‌های فسیلی که حفظ شدگی خوبی ندارند استفاده شود، این روش می‌تواند توانایی‌های بالقوه و کاربردی زیادی داشته باشد.

کارمل می‌گوید: مطالعه آناتومی انسان‌تبار دنیسوان می‌تواند اطلاعات زیادی درباره سازگاری انسان، محدودیت‌های تکاملی، رشد، فعل و انفعالات محیطی ژن و پویایی بیماری‌ها در اختیار ما قرار دهد. در سطوح عمومی‌تر این پژوهش گامی است برای اینکه بتوانیم آناتومی افراد را براساس DNA آنها استنباط کنیم.

تصور می‌شود که دنیسوان‌ها و نئاندرتال‌ها با انسان‌های خردمند در پیوند بوده‌اند و برخی از ما هنوز ژن‌های آنها را حمل می‌کنیم. DNA دنیسوان‌ها در مردم سواحل اقیانوس آرام، استرالیا و شرق آسیا وجود دارد، که این امر می‌تواند اطلاعاتی درباره چگونگی تاثیر این اختلاط بر انسان امروزی ارائه دهد.

بیشتر بخوانید: کشف ردپای ۱۵۶۰۰ ساله انسان در شیلی