تصویر خیره کننده تلسکوپ فضایی اسپیتزر از دانههای برف کیهانی
تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا تصویر خیره کنندهای از ستارههای جوان در قسمتی از خوشهای به نام درخت کریسمس گرفته که در آن ستارهها شبیه دانههای برف هستند.
به گزارش علمیها و به نقل Dailymail، تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا (NASA’s Spitzer Space Telescope) تصویر خیره کنندهای از ستارههای تازه متولد شده ثبت کرده که در آن، ستارهها به صورت لکههای صورتی و قرمز به صورت دانههای برف میدرخشند. نام مستعار این خوشه دانه برف است و ستارههای آن ۱۰۰۰۰۰ سال قدمت دارند، دانشمندان اعتقاد دارند که این ساختارهای کودک از جایی که در آن به دنیا آمدهاند زیاد دور نیستند.
ناسا میگوید که این ستارهها در حال حاضر در یک خط مستقیم هستند اما با بالغ شدن از بین رفته و دیگر طرح دانه برف نخواهند داشت. این ستارههای تازه متولد شده در بخشی از “خوشه درخت کریسمس” در پشت گرد و غبار ضخیم پنهان شدهاند.
ستارگان نوزاد تازه متولد شده به صورت نقاط صورتی و قرمز به سمت مرکز ظاهر شده و به نظر میرسد که در فواصل منظم بین ساختارهای خطی جای گرفته و یک پیکربندی شبیه به پرههای چرخ یا الگوی دانه برفی به خود گرفتهاند. ناسا در ادامه گفت: چنین ابرهایی که سازنده ستارهها هستند، سازههای پویا و در حال تحول میباشند.
از آنجایی که ستارهها اثر خط مستقیم با الگوی پرههای چرخ را نشان میدهند، دانشمندان معتقدند که این ستارهها تازه متولد شده یا در مراح اولیه شکل گیری (protostars) هستند. یک روز پس از مشاهده دانههای برف، اسپیتزر تصویر باورنکردنی دیگری از آنچه که شبیه شعلههای پراکنده در محیط خلاء است، ثبت کرد.
این تصویر ابر مولکولی برساووش (Perseus Molecular Cloud) را نشان میدهد، که مجموعهای عظیم از گاز و گرد و غبار است که گسترش آن بیش از ۵۰۰ سال نوری است. این درخشش آتشین در نتیجه تابش مادون قرمز گرد و غبار داغ و خوشههای ستارهای است.
بیشتر بخوانید: همه چیز درباره کهکشان راه شیری
ابر مولکولی برساووش خانه ستارههای جوان است و در حاشیه صورت فلکی برساووش قرار دارد، جرم این ابر ملکولی ۱۰۰۰۰ برابر جرم خورشید است. نور مادون قرمز ساطع شده از گازها و ستارهها برای چشم انسان نامرئی است، اما اسپیتزر برای مشاهده این نور طراحی شده است.
تلسکوپ فضایی اسپیتزر در ۲۵ اوت سال ۲۰۰۳ از سکوی پرتاب کیپ کاناورال با موشک دلتا ۲ به فضا پرتاب شد. اسپیتزر یک تلسکوپ مادون قرمز است، به عبارتی نحوه ثبت تصاویر آن با تلسکوپ نوری هابل تفاوت دارد. بر خلاف تلسکوپهای اپتیکال که نور را دریافت میکنند، اسپیتزر گرمای دریافت شده از دور دست ها را ثبت میکند. به همین دلیل میتواند دیدی فراتر از تلسکوپهای نوری داشته باشد و ستارههای بسیار دورتر را رصدکند.
اسیتزر چهارمین و آخرین مرحله از پروژه ی برنامه بزرگ تلسکوپهای ناسا است که بودجه آن ۸۰۰ میلیون دلار است. این تلسکوپ قرار بود تا سال ۲۰۰۸ فعالیت کند اما ناسا تصمیم گرفت تا پروژه را ادامه دهد. در سالهای اخیر تنها یکی از ابزارهای تلسکوپ فضایی اسپیتزر قابل استفاده بوده و دو ابزار دیگر آن از کار افتادهاند اما با وجود کاهش ظرفیتها همچنان به فعالیت ادامه میدهد و طبق اعلام ناسا در ۳۰ ژانویه ۲۰۲۰ (دهم بهمن ۱۳۹۸) خاموش خواهد شد.
بیشتر بخوانید: ۱۰ مورد از عجیب ترین اشیاء کیهانی