جزیره راپانویی و مجسمههای اسرارآمیز موایی
شهرت جزیره ایستر یا راپانویی بخاطر مجسمههای اسرارآمیز موایی میباشد که بدن برخی از آنها زیر خاک دفن شده و تعداد آنها به ۹۹۷ عدد میباشد.
به گزارش علمی‌ها و به نقل از لایوساینس، راپانویی جزیرهای کوچک در جنوب شرقی اقیانوس آرام است که اروپاییها نام آن را جزیره ایستر (Easter Island’s) گذاشتند. طول این جزیره به ۲۲ کیلومتر می‌رسد از اینرو می‌توان آن را در طول یک روز با پیاده‌روی طی کرد. جزیره آتشفشانی راپانویی دورترین جزیره قابل سکونت است و نزدیک‌ترین جزیره قابل سکونت به آن، جزایر پیتکیرن (Pitcairn Islands) در غرب با فاصله ۱۲۰۰ کیلومتر است. این جزیره بخشی از کشور شیلی میباشد و ۳۷۰۰ کیلومتر از آن فاصله دارد.
تجزیه و تحلیل‌های سن سنجی رادیو کربن نشان می‌دهد که برای اولین بار در حدود ۱۲۰۰ سال قبل از میلاد انسان‌ها در راپانویی مستقر شده‌اند، دوره‌ای که طی آن پولینزیایی‌ها (Polynesians) به شرق اقیانوس آرام و شاید هم به آمریکای جنوبی و کالیفرنیا سفر کردند.
طبق افسانه یک نفر به نام هوتو ماتوا (Hotu Matu’a) با یادگیری مسیر راپانویی از کاوشگران پیشین، گروه کوچکی از گروه کوچکی از مهاجران تقریباً بیش از ۱۰۰ نفر را به جزیره آورد. مبدأ این مهاجران یک راز است، برخی آنها را از جزایر مارکیسز (Marquesas) در ۳۷۰۰ کیلومتری شمال غربی راپانویی می‌دانند. و برخی پیشنهاد دیگر از جزیره راروتونگا (Rarotonga) در ۵۲۰۰ کیلومتری جنوب غربی پیشنهاد می‌کنند، در هر صورت سفر به راپانویی، سفری بسیار دشوار بوده است.
شهرت این جزیره بخاطر مجسمههای اسرار آمیز موایی (moai) میباشد که بدن برخی از آنها زیر خاک دفن شده و تعداد آنها ۹۹۷ عدد است. معروفترین آنها پاکائو (Pukao) با طول ۱۲ متر و وزن ۷۵ تن است که بر روی سرش کلاه دارد. مجسمههای موایی در سالهای ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ در محلی به نام رانو رارکو (Rano Raraku) ساخته شده و از آنجا به قسمتهای دیگر جزیره انتقال داده شده‌اند، علت ایجاد و انتقال آنها به نقاط دیگر جزیره مشخص نیست.
بیشتر بخوانید: کشف راز محل قرارگیری مجسمه های موآی در جزیره راپانویی
در قرن هفده وقتی مهاجران هلندی به این جزیره آمدند، جزیره خالی از سکنه بود. برخی می‌گویند که شاید همه آنها بر اثر بیماری مرده‌اند این نیز یکی دیگر از اسرار جزیره است. بنابر برخی شواهد ساکنین جزیره ایستر وارد یک جنگ خونین و مخرب شده‌اند که بعضی معتقدند این باعث به وجود آمدن آدم خواری در این جزیره شده است. بیماری هایی مانند آبله و سفلیس، در سال ۱۸۷۷ جمعیت جزیره را به ۱۱ نفر کاهش داد، به دنبال آن جزیره توسط ارتش شیلی در سال ۱۸۸۸ اشغال شد.
یکی از عجایب جزیره ایستر توقف ناگهانی ساخت مجسمه‌ها است. طبق نظریه باستان شناسان افزایش بیش از حد جمعیت جزیره به اکوسیستم منطقه صدمه بسیار شدیدی وارد کرده بود به گونه‌ای که دیگر نمی توانست نیازهای مردم را بر آورده کند.
عده‌ای از باستان شناسان حدس میزنند که جنگلهای جزیره در بعضی از مناطق کاملا نابود شده‌اند، چون از چوب آنها برای حمل مجسمههای غول پیکر موایی و از زمین آن برای کشاورزی استفاده شده است. احتمالاً پس از مواجهه با کمبود چوب تصمیم گرفتهاند که دیگر سنگهای غول پیکر را را جابه جا نکنند. بنابراین توقف ناگهانی جابجایی با ساخت مجسمه‌ها در ارتباط است. این جزیره در حال حاضر ۵۰۰۰ نفر جمعیت دارد و یکی از مراکز مهم گردشگری شیلی بحساب می‌آید.
بیشتر بخوانید: بزرگترین کشف های باستان شناسی در سال ۲۰۱۸