ثبت تصویری از لحظه ادغام دو سیاه‌چاله کلان جرم

ناسا تصویری از کهکشان ان‌جی‌سی ۶۲۴۰ (NGC 6240) به اشتراک گذاشته که در آن ادغام دو سیاهچاله کلان جرم را می‌توان دید. این تصویر از داده‌های جدید رصدخانه پرتو ایکس چاندرا (Chandra X-ray Observatory) به دست آمده است. در این تصویر امواج با رنگ‌های قرمز ، نارنجی و زرد قابل مشاهده هستند. ناسا این داده‌ها را با داده‌های نوری حاصل از تلسکوپ فضایی هابل که در ابتدا در سال ۲۰۰۸ منتشر شد، ترکیب کرده است.

این سیاه‌چاله‌ها تقریباً ۳ هزار سال نوری از یکدیگر فاصله دارند و به صورت نقطه‌های روشن در وسط تصویر دیده می‌شوند. فرآیند ادغام این سیاهچاله‌ها از حدود ۳۰ میلیون سال پیش آغاز شده و به دلیل این که در نزدیکی یکدیگر قرار دارند، به صورت مارپیچ در آمده‌اند.

از سال ۲۰۰۲، ستاره شناسان با علاقه بسیار زیادی به مشاهده کهکشان ان‌جی‌سی ۶۲۴۰ پرداخته و در نهایت در سال ۲۰۲۰ براساس داده‌های رصدخانه پرتو ایکس چاندرا، کشف دو سیاه چاله ادغام شده اعلام شد. این کهکشان، یک کهکشان فوق روشن فروسرخ (ULIRG) در صورت فلکی مارافسای (Ophiuchus) است، ان‌جی‌سی ۶۲۴۰ بازمانده ادغام سه کهکشان کوچکتر است.

به گفته دانشمندان، روند ادغام ممکن است از حدود ۳۰ میلیون سال پیش آغاز شده باشد. تخمین زده می‌شود که این دو سیاهچاله در نهایت به آرامی به یکدیگر نزدیک شده و ده‌ها یا صدها میلیون سال دیگر در یک سیاهچاله بزرگتر ادغام خواهند شد. تصور می‌شود که جفت سیاه‌چاله‌های عظیم می‌توانند برخی از رفتارهای غیرمعمول که در سیاهچاله‌های بزرگ رو به سرعت در حال رشد مشاهده می‌شود، مانند تحریف و خم شدن در جت‌های قدرتمند را توضیح دهند.

سیاه‌چاله کلان جرم میلیون‌ها یا حتی میلیاردها برابر خورشید جرم دارند اما قطر آنها تقریباً به اندازه قطر خورشید است. تصور می‌شود این نوع سیاه‌چاله‌های تقریباً در مرکز همه کهکشان‌ها از جمله راه شیری قرار داشته باشند. 

دانشمندان مطمئن نیستند که چگونه چنین سیاه‌چاله‌های بزرگی ایجاد می‌شوند به همین علت نظریات مختلفی درباره نحوه شکل گیری آنها وجود دارد. براساس یک نظریه سیاه‌چاله‌های کلان جرم ممکن است نتیجه ادغام صدها یا هزاران سیاه‌چاله کوچک باشند.

نظریه دوم می‌گوید که ابرهای بزرگ گازی نیز می‌توانند عامل بوجود آمدن آنها باشند، این ابرها در خود فروریخته و جرمشان به سرعت افزایش می‌یابد. نظریه سوم سقوط یک خوشه ستاره‌ای است، گروهی از ستاره‌ها که همگی با هم در خود فروریخته‌ و این هیولاهای فضایی را می‌سازند. اما چهارمین نظریه می‌گوید که سیاه‌چاله‌های کلان جرم می‌توانند از خوشه‌های بزرگ ماده تاریک بوجود آیند.

.

تماشا کنید: مقایسه اندازه انواع سیاهچاله‌ها (فیلم)