امکان بازگرداندن دایناسورها به زندگی
در فیلم‌های پارک ژوراسیک مشاهده شد که دانشمندان دی‌ان‌ای دایناسورها را از طریق پشه‌هایی که در دوران حیات این دایناسورها خون آنها را مکیده و سپس در کهربا گیرافتاده‌اند، استخراج و سپس آنها را بازسازی نموده و به زندگی بازگردادند.
به گزارش علمی‌ها و به نقل از Sciencealert، تاکنون نمونه‌های زیادی از کهرباهای فسیل شده کشف شده‌اند که درون آنها انواع حشرات و جانداران بزرگتر محبوس شده‌اند، حتی در صورت وجود خون دایناسور در بدن این حشرات، دی‌ان‌ای مربوط به این خون‌ها در گذر زمان بسیار طولانی تجزیه شده و خاصیت مورد نیاز برای استفاده متخصصان علم ژنتیک را ندارد.
قدیمی‌ترین نمونه دی‌ان‌ای که قابلیت ایزوله داشته به یک میلیون سال پیش مربوط می‌شود و اطلاعات ژنتیکی موجوداتی مانند نئاندرتال‌ها و یا ماموت‌ها در اختیار دانشمندان قرار گرفته داده، اما دی‌ان‌ای دایناسورها مربوط به ۶۶ میلیون سال پیش می‌باشد که امکان تعیین توالی آنها از طریق روش پارک ژوراسیک وجود ندارد.
دانشمندان از طریق روش‌های پژوهشی مختلف توانسته‌اند تا ساختار کلی ژنوم این موجودات ماقبل تاریخ را تعیین کنند، اما از آنجایی که این نوع ساختارهای کلی تنها بین گونه‌های جانوری مشترک هستند و در میان حیوانات مختلف هر گونه خاص تغییر می‌کند، همچنان نمیتوان دایناسوری را از طریق این نوع داده‌های ژنتیکی مجددا به زندگی بازگرداند.
از طرف دیگر حتی اگر امکان استخراج دی‌ان‌ای سالم دایناسورها هم وجود داشته باشد، اطلاعات به دست آمده به صورت میلیون‌ها تکه ریز پازل خواهند بود که نمیتوان آنها را کنار هم چید و همچنین، امکان دارد که تکه‌هایی از این پازل فوق‌العاده پیچیده گم شده باشند.
یشتر بخوانید: ۱۰ مورد از بزرگ‌ترین دایناسورهای تاریخ
پارک ژوراسیک
در داستان‌های ژوراسیک گفته شده که این قسمت‌های گم‌شده پازل به وسیله دی‌ان‌ای قورباغه جایگزین شده‌اند، اما مشکل به وجود آمده با چنین ایده‌ای این است که موجود ساخته‌شده دیگر یک دایناسور نخواهد بود و در بهترین حالت، جانداری ترکیبی از قورباغه و دایناسور شکل می‌گیرد.
بحث ساخت موجود زنده تنها با در اختیار داشتن یک رشته از دی‌ان‌ای جاندار مربوط به فیلم‌های تخیلی بوده و دانشمندان مدت‌هاست می‌دانند که اطلاعات ژنتیکی تنها نقطه شروع ماجرا به حساب می‌آید و فاکتورهای متعددی در موفقیت ایده موثر هستند.
به بیان دیگر در اختیار داشتن یک تخم دایناسور سالم با تمامی واکنش‌های شیمیایی لازم و منحصر به فرد داخل آن برای عملی شدن ایده فیلم پارک ژوراسیک ضروری است و نمیتوان با استفاده از تخم پرندگان و یا تخم مصنوعی و اطلاعات ژنتیکی دایناسورها انتظار داشت که جانداری شبیه به این موجودات خلق شود.
بیشتر بخوانید: ۱۰ مورد از خطرناک‌ترین دایناسورهای تاریخ
اما امیدها در رابطه با ایده‌های فیلم‌های ژوراسیک پارک از بین نرفته است. دارن گریفین یکی از اساتید ژنتیک دانشگاه کنت در این رابطه می‌گوید که دایناسورها میلیون‌ها سال پیش منقرض نشده‌اند، بلکه همین حالا در کنار ما زندگی می‌کنند.
در حالی که بسیاری از افراد آشنا با موضوع تکامل موجودات می‌دانند که پرندگان امروزی، نوادگان دایناسورها به حساب می‌آیند، گریفین می‌گوید که این تصور غلط است و می‌توان گفت که پرنده‌ها عملا همان دایناسورها هستند. این جانداران از چهار رویداد انقراض جمعی در زمین جان سالم به دربرده‌اند و هر مرتبه، گونه‌های عجیب‌تر، متنوع‌تر و شگفت‌انگیزتری از آنها پا به حیات گذاشته‌اند!
شاید این اقدامات به عنوان قدمی اولیه در راستای زنده کردن موجودات منقرض‌شده باشند و بعد از گذشت چند دهه یا حتی چند قرن، علم و تکنولوژی به حدی پیشرفت کنند که بتوان کارهای غیرممکن را ممکن کرد.
بیشتر بخوانید: تاریخچه دایناسورها از ظهور تا انقراض