سفر در زمان چگونه ممکن است؟

حرکت با سرعت نور انرژی بسیاری می‌خواهد و ما توان تولید آن را نداریم، حتی اگر بتوانیم با سرعت نور حرکت کنیم باز هم زمان هیچگاه به عقب باز نمی‌گردد.

به گزارش علمی‌ها و به نقل از Dailymail، استیون هاوکینگ در کتاب “پاسخ کوتاه به سوالات بزرگ” می‌نویسد: اگر یک درخواست مالی برای کار تحقیقاتی درباره سفر در زمان بدهید فورأ و به سرعت رد خواهد شد. درباره این سوال که آیا سفر در زمان ممکن است، نیز درست می‌گفت که هنوز هم می‌تواند سوال علمی باشد ولی با درک فعلی ما نمی‌توان آن را رد کرد.

آیا ما امروز می‌توانیم ماشین زمان بسازیم؟ آینده چطور؟ بیایید با تجربه روزمره خودمان شروع کنیم. ما از تلفن برای آکاهی از وضعیت دوستان و خانواده در هر کجای جهان که باشند، استفاده می‌کنیم. ولی هیچ وقت نمی‌توانیم وضعیت واقعی آنها را بدانیم. سیگنال‌های صدا و تصاویر آنها به سرعت حرکت می‌کنند، اما زمان کوتاهی طول می‌کشد تا آنها به ما برسند. ناتوانی ما برای درک حال حاضر افراد از قلب نظریه‌های فضا و زمان آلبرت اینشتین میگذرد.

سرعت نور

اینشتین در نظریه نسبیت عام می‌گوید که فضا و زمان از هم جدا نیستند بلکه یک ساختار ۴ بعدی به نام‌ “فضا-زمان” هستند، از اینرو ما باید در مورد فاصله زمانی فکر کنیم همچنان که درباره فاصله مکانی فکر می‌کنیم. شاید عجیب به نظر برسد وقتی کسی می‌پرسد بیرمنگام از لندن چقدر فاصله دارد و ما می‌گوییم حدود دو ساعت و نیم، منظور ما در اینجا این است که سفر با سرعت متوسط ۵۰ مایل در ساعت این مقدار طول می‌کشد، به صورت ریاضی ما فاصله تا بیرمنگام را ۱۲۵ مایل بیان می‌کنیم.

همانطور که فیزیکدانان برایان کاکس (Brian Cox) و جف فارشو (Jeff Forshaw) در کتاب خود می‌نویسند: چرا E=mc² است؟ زمان و مکان می‌تواند با استفاده از چیزی که سرعت نور دارد تعویض شود. این جهش فکری انیشتین بود که فرض کنیم نرخ جابجایی از یک زمان به یک فاصله در مقیاس جهانی یکی است، و این همان سرعت نور است.

سرعت نور بیشترین سرعتی است که یک سیگنال می‌تواند با آن سفر کند، محدودیت اساسی ما در این مورد این است که چه مدت طول می‌کشد تا بفهمیم در آنطرف دنیا چه می‌گذرد (آیا جهان لبه‌ای دارد؟ آیا انسان قادر به مشاهده آن خواهد بود؟). اگر سرعت نور یک مقدار ثابت و جهانی باشد (۲۹۹۷۹۲ کیلومتر در ثانیه در محیط خلاء) با این حال ما با سرعت خودمان حرکت می‌کنیم. اینشتین متوجه شد که سرعت نور مطلق است اما فضا و زمان نمی‌توانند مطلق باشند، در نتیجه زمان باید در ساعت‌های متحرک کندتر از ساعت‌های ثابت بگذرد.

هرچه سریعتر حرکت کنید ساعت شما نسبت به ساعت‌های ثابت کندتر می‌گذرد ولی شما آن را احساس نمی‌کنید و فکر می‌کنید که عادی است. آیا اگر ما سریع‌تر از نور حرکت کنیم زمان مانند داستان‌های علمی-تخیلی به عقب برمی‌گردد؟ متاسفانه، حرکت با سرعت نور انرژی بسیار زیادی می‌خواهد و ما توان تولید آن مقدار انرژی را نداریم. حتی اگر بتوانیم با سرعت نور حرکت کنیم باز هم زمان هیچگاه به عقب باز نمی‌گردد.

.

بیشتر بخوانید: سفر در زمان: نظریه‌ها، تناقضات و احتمالات