نظریات و واقعیت‌هایی درباره بنای اسرارآمیز استون هنج
استون هنج یک بنای سنگی عظیم و اسرارآمیز با قدمت حدوداً ۵۰۰۰ تا ۴۰۰۰ سال است که در دشتی در شمال شهر سالیسبوری (Salisbury) انگلیس واقع شده است.
به گزارش علمی‌ها و به نقل از Livescience، تحقیقات نشان می‌دهند که این محل باستانی در طی دوره حدوداً ۱۰،۰۰۰ ساله به صورت پیوسته تکامل یافته است. ساختاری که از آن به عنوان استون‌هنج یاد می‌شود، تقریباً ۵،۰۰۰ تا ۴،۰۰۰ سال پیش ساخته شده و بخشی از یک منطقه مقدس بزرگ بود که شامل یک بنای سنگی عظیم به اندازه ۱۵ برابر استون‌هنج بوده است.
بزرگترین سنگهای استون‌هنج، سارسن (Sarsen) نام دارند که ارتفاع آنها تا ۹ متر می‌رسد و به طور متوسط ۲۲٫۶ تن وزن دارند. اعتقاد بر این است که آنها از مارلبورو داونز (Marlborough Downs) که در شمال قرار داشته و ۳۲ کیلومتر فاصله دارند، به اینجا آورده شده‌اند.
سنگهای کوچکتر که به آنها بلواستون (Bluestones) گفته می‌شود نزدیک به ۴ تن وزن دارند و از چندین مکان مختلف در غرب ولز، از فاصله ۲۲۵ کیلومتری به این مکان منتقل شده‌اند. این که مردم باستان در آن زمان آنها را چگونه به حرکت درآورده‌اند، مشخص نیست. آزمایش‌های اخیر نشان می‌دهند که امکان انتقال سنگ یک تنی توسط دوزده نفر در یک مسیر چوبی وجود دارد، اما اینکه آیا این تکنیک توسط سازندگان باستانی مورد استفاده قرار گرفته یا نه، نامشخص است.
دانشمندان همچنین این احتمال را مطرح کرده‌اند که طی آخرین دوره یخبندان یخچال‌های طبیعی سنگهای بلواستون را به منطقه استون‌هنج نزدیکتر کرده‌اند از این رو سازندگان این بنا مجبور نبودند همه آنها را از ولز منتقل کنند. انتقال آبی توسط الوار شناور نیز ایده دیگری است که پیشنهاد شده اما محققان درباره این که این روش مناسب است یا خیر مطمئن نیستند.
بیشتر بخوانید: اسرار کاراهونج، معروف به استون هنج ارمنستان به زودی حل می‌شود
ساختمان استون‌هنج
استون هنج تنها بخشی از یک منطقه مقدس بزرگتر است که شامل سازه‌های سنگی، چوبی و همچنین مقبره‌ها است. باستان شناسان شواهدی از محدوده شکار باستانی و یک جاده‌ای احتمالی به سمت استون‌هنج پیدا کرده‌اند. دانشمندان احتمال می‌دهند که دشت سالیسبوری مدتها قبل از ساخته شدن بنای استون‌هنج به عنوان یک منطقه مقدس در نظر گرفته می‌شده است. ۱۰۵۰۰ سال پیش، سه کاج بزرگ به عنوان قطب‌های محافظ در این محل بنا شد.
شکار همچنان نقش مهمی در منطقه داشت. محققان در مسافت ۱۶۰۰ متری (۱ مایلی) استون‌هنج تقریباً قطعه ۳۵۰ استخوان حیوانات و ۱۲۵۰۰ ابزار یا قطعات سنگ چخماق کشف کرده‌اند که قدمت آنها به ۷۵۰۰ تا ۴۷۰۰ سال قبل از میلاد برمی‌گردد. وجود بازی‌های فراوان باعث شده تا مردم، این منطقه را مقدس قلمداد کنند.
ده‌ها تپه مدفون در نزدیکی استون هنج کشف شده که نشان می‌دهند صدها یا هزاران هزاران نفر، در زمان‌های قدیم در آنجا دفن شده‌اند. حداقل ۱۷ زیارتگاه که برخی از آنها به شکل دایره هستند در نزدیکی استون هنج کشف شده است. اخیراً نیز خانه مردگان (House of the Dead) در نزدیکی استون هنج کشف شد که مربوط به سال‌های ۳۷۰۰ تا ۳۵۰۰ قبل از میلاد است.
در حدود ۵۵۰۰ سال پیش دو سازه خاکی معروف به بناهای تاریخی کورسوس (Cursus) در استون هنج ساخته شد که طولانی‌ترین آنها ۳ کیلومتر (۱٫۸ مایل) بود. در حدود ۵۳۰۰ سال پیش، دو مجسمه چوبی عظیم در اِیوبری (Avebury) در نزدیکی استون هنج ساخته شد که در مراسم‌ها به آتش کشیده می‌شدند.
در حدود ۵۰۰۰ سال پیش در استون‌هنج، ساخت و سازهای بیشتری انجام شد که نشان می‌دهند قطعات بلواستون یا چوب‌های قائم در محل حفره پست قرار می‌گرفته‌اند. سپس در حدود ۴۶۰۰ سال پیش با استفاده از ده‌ها بلواستون یک دایره دوتایی در محل ایجاد شد.
در ۴۴۰۰ سال پیش با ساخته شدن یک سری از سنگهای سارسن که به شکل نعل اسب بودند (هر جفت از این سنگهای عظیم دارای یک قلاب سنگی بودند که آنها را به هم وصل می کرد) شکل استون هنج تغییر کرد. به نوبه‌خود حلقه‌ای از سنگهای سارسن سازه نعل اسبی را محاصره کرده و قسمتهای بالایی آنها به یکدیگر وصل بود که منظره یک دایره سنگی غول‌پیکر به آن داده بودند. در ۴۳۰۰ سال پیش استون هنج با اضافه کردن دو حلقه از سنگهای آبی، یکی در داخل مجموعه نعل اسبی و دیگری بین نعل اسبی و لایه بیرونی سنگهای سارسن بهم پیوسته، گسترش یافت.
ساخت و سازها در استون هنج از حدود ۴۰۰۰ سال پیش رو به کندی گذاشت. با گذشت زمان این بنای تاریخی رو به افول گذاشت، برخی از سنگهای آن از جای خود سقوط کرده و برخی دیگر نیز از آنجا برده شدند.
ارتباط جالبی بین بناهای اولیه کورسوس و اواخر استون هنج وجود دارد. باستان شناسان کشف کرده‌اند که طولانی‌ترین بنای کورسوس دارای دو گودال است یکی در شرق و دیگری در غرب. این گودالها به نوبه‌خود، با سنگ های پاشنه استون هنج و راه منظم هماهنگی دارند.
باستان شناس وینسنت گافنی (Vincent Gaffney) از دانشگاه بیرمنگام که هدایت پروژه نقشه برداری از استون هنج و اطراف آن را به عهده داشت می‌گوید: بین دو گودال شرقی-غربی ارتباطی وجود دارد به گونه‌ای که به نظر می‌رسد آنها با طلوع و غروب خورشید در اواسط انقلاب تابستانی در یک راستا قرار دارند.
برخی از افرادی که استون‌هنج را ساخته‌اند، احتمالاً در نزدیکی این بنای یادبود در خانه‌های کاوش شده دیوارهای دورینگتون (Durrington Walls) زندگی می‌کرده‌اند. اخیراً باستان شناسان شواهدی کشف کردند که نشان می‌دهد افرادی که در این خانه‌ها زندگی می‌کردند از گوشت و لبنیات تغذیه می‌کرده‌اند. این رژیم غذایی ثروتمند نشان می‌دهد که کسانی که بنای استون هنج را ساختند نه برده بوده‌اند و نه به اجبار آنجا را ساخته‌اند.
بیشتر بخوانید: استون هنج را چه کسانی ساختند؟
چرا استون هنج ساخته شد؟
درباره این که چرا استون هنج ساخته شد، نظریه‌های بسیاری وجود دارد. گافنی می‌گوید: این سازه بخشی از یک منظره بسیار پیچیده آیینی است. وی در ادامه می‌گوید افراد برای رسیدن به این بنا مسافت‌های بسیاری می‌پیموده‌اند.
یک نظریه درباره استون هنج که در سال ۲۰۱۲ توسط اعضای پروژه استون‌هنج کنار رودخانه (Stonehenge Riverside Project) مطرح شد، این است که استون هنج اتحاد انگلیس را مشخص می‌کند، نقطه‌ای که مردم در سراسر جزیره با هم کار می‌کردند و از سبکی مشابه از خانه‌ها، سفال‌ها و موارد دیگر استفاده می‌کردند. این نظریه می‌تواند توضیح دهد که سازندگان چگونه سنگهای بلواستون را از غرب ولز به این مکان آورده و چگونه نیروی کار و منابع برای ساخت و سازها در دسترس بود.
بیشتر بخوانید: ۲۵ کشف اسرار آمیز باستان شناسی