کشف یک سیاره فراخورشیدی که از آسمان آن سنگ می‌بارد
ستاره شناسان یک سیاره فراخورشیدی با دمای نزدیک به ۲۴۰۰ درجه سانتیگراد در سطح کشف کرده‌اند که دارای اقیانوس ماگما بوده و از آسمان آن بارن سنگ می‌بارد.
به گزارش علمی‌ها و به نقل از Space، این سیاره فراخورشیدی که K2-141b نام دارد هم‌اندازه زمین است و بیش از ۲۰۰ سال نوری فاصله دارد. در سطح این سیاره به علت گرمای زیاد اقیانوس‌های گدازه مایع جریان دارند، سرعت بادهای سیاره به ۱٫۷۵ کیلومتر در ثانیه می‌رسد و از آسمان آن باران سنگی می‌بارد، به خاطر دارا بودن این شرایط دانشمندان از آن به عنوان بدترین وضعیت آب و هوایی یاد می‌کنند.
این سیاره در سال ۲۰۱۷ توسط تلسکوپ فضایی کپلر کشف شده بود اما در یک مطالعه تازه و برای نخستین بار ستاره شناسان به پیش‌بینی و مطالعه وضعیت آب و هوایی K2-141b پرداخته‌اند. دانشمندان هنگام تجزیه و تحلیل الگوی روشنایی این سیاره دریافتند که حدود دو سوم این سیاره نور روز را تجربه می‌کنند.
سیاره K2-141b به علت نزدیکی بسیار زیاد توسط ستاره میزبان قفل گرانشی و تقریباً دو سوم آن همیشه روز است. دمای سیاره در این بخش گرم و سوزان به بیش از ۲۴۰۰ درجه‌ی سانتیگراد می‌رسد. این دما به اندازه‌ای زیاد است که نه تنها سنگ‌ها را ذوب می‌کند، بلکه آن‌ها را بخار کرده می‌کند. در مقابل بخش همیشه تاریک بسیار سرد بوده و دمای آن به منفی ۱۶۵ درجه‌ی سانتیگراد می‌رسد.
نیکولاس کوان (Nicolas Cowan) نویسنده همکار این مقاله از دانشگاه مک‌گیل (McGill University in Canada) گفت: سیارات گدازه‌ای اطلاعات سیار ارزشمندی درباره تکامل سیارات در این مرحله می‌دهند. کوان در ادامه می‌گوید: این کشف احتمالاً به این معناست که اتمسفر سیاره کمی فراتر از سواحل اقیانوس گدازه گسترش یافته است، این موضوع ردیابی آن را با تلسکوپ‌های فضایی آسان‌تر می‌کند.
در چرخه آب و هوایی زمین، آب در سطح بخار شده به اتمسفر می‌رود در آنجا متراکم شده و به شکل باران دوباره به سطح زمین برمی‌گردد. اما فرآیند در سیاره K2-141b به جای چرخه آب با چرخه سنگ رخ می‌دهد.
سدیم (N)، مونواکسید سیلیسیم (SiO) و دی‌اکسید سیلیسیم (SiO2) موجود در این سیاره فراخورشیدی در اتمسفر به بخار مواد معدنی تبدیل شده و توسط بادهای بسیار سریعی که سرعت آن‌ها ۶۳۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد، به بخش‌های تاریک این سیاره منتقل می‌شوند. در بخش تاریک سنگ‌ها به درون اقیانوس ماگما که حدوداً ۱۰۰ متر عمق دارد، می‌بارند و برای شروع دوباره چرخه به سمت روشن سیاره جریان می‌یابند.
به گفته دانشمندان این چرخه به اندازه چرخه آب روی زمین ثابت نیست. جریان اقیانوس ماگما از سمت تاریک به روشن آهسته‌تر روی می‌دهد. پژوهشگران پیش‌بینی می‌کنند که ترکیب مواد معدنی این سیاره با گذشت زمان تغییر خواهد کرد که در نهایت سبب دگرگونی سطح و اتمسفر سیاره خواهد شد. همه سیارات سنگی از جمله زمین به صورت دنیایی مذاب آغاز به کار کردند اما به سرعت سرد و جامد شدند.
این مقاله در نشریه‌ی Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است.
.
بیشتر بخوانید: ۱۰ مورد از خطرناک‌ترین سیارات کهکشان راه شیری