کشف سیگنال های رادیویی مرموز و تکراری از یک کهکشان با فاصله ۱٫۵ میلیارد سال نوری

محققان رصدخانه هیدروژنی Chime در کانادا ۶۰ تابش رادیویی ثبت کرده اند که یکی از آنها به طرز مشکوکی تکرار میشود از اینرو آنها احتمال می دهند که این سیگنال ها احتمالا مربوط به تمدن بیگانه هستند.

به گزارش علمی‌ها و به نقل از دیلی میل، انفجارهای سریع رادیویی برای دومین بار مشاهده شدند. انفجار سریع رادیویی یا (Fast radio bursts)، نوعی انتشارات رادیویی هستند که به طور موقت و تصادفی ظاهر می شوند، نه تنها پیدا کردن آنها مشکل است بلکه مطالعه آنها نیز سخت است.

آخرین سیگنالهای شناسایی شده از یک کهکشان با فاصله ۱،۵ میلیارد سال نوری مشاهده شد. توضیح وجود آنها احتمالا به این دلیل است که توسط اشیاء قدرتمندی در فضا ایجاد شدهاند. کارشناسان می گویند این تابشها از سیاهچالهها یا ستارههای نوترونی فوق چگال می آیند اما برخی دیگر نظر دیگری دارند. 

در میان آنها، پروفسور اوید لوب (Avid Loeb) از مرکز هیستوپنی فیزیک هاروارد-اسمیتسونیان در ایالات متحده معتقد است که این تابشها میتوانند شواهدی از فناوری بی نظیر پیشرفته باشند. 

این تابشها برای اولین بار در سال ۲۰۰۷ هنگام مطالعه داده های نجومی گردآوری شده از ۲۰۰۱ کشف شدند. 

این کشف جدید که در مجله نیچر (Nature) منتشر شده، توسط یک تیم ستاره شناسان کانادایی در جستجوی تابش  انجام شده است. در طول تابستان سال گذشته تیم طی ۳ هفته با استفاده از تلسکوپ هیدروژنی Chime سیزده تابش کشف کردند. آنها متوجه شدند که یکی از آنها تکرار میشود. بیش از ۶۰ تابش تا به امروز تشخیص داده شده است، این امواج تکرار شونده تنها یک بار در سال ۲۰۱۵ توسط تلسکوپ رادیویی آرسیبو (Arecibo) در پورتوریکو گرفته شده است.

جایی که این تابشها از آن می آید مشخص نیست هرچند که به نظر می رسد منابع آنها در فاصله میلیاردها سال نوری دور از کهکشان راه شیری قرار دارند. دکتر اینگرید استیرز (Ingrid Stairs) از دانشگاه بریتیش کلمبیا میگوید: تا به امروز فقط یک تابش تکرار شونده شناخته شده وجود داشت. دانستن اینکه یکی دیگر از آنها وجود دارد نشان دهنده اینست که چیزهای بیشتری در بیرون از کهکشان ما قرار دارد. با تکرار بیشتر و منابع بیشتر برای مطالعه، ما قادر به درک این معمای کیهانی خواهیم بود که آنها از کجا می آیند و چه چیزی آنها را تولید میکند.

دانشمندان اظهار داشتند که بیشتر ۱۳ تابش مربوط به سال ۲۰۰۷ نشانههایی از پراکندگی را نشان می دادند که این نشان میدهد منابع آنها میتواند اشیاء اخترفیزیکی قدرتمندی در مکان هایی با ویژگیهای خاص باشند. 

دکتر شری نگ (Cherry Ng)، از دانشگاه تورنتو کانادا و عضو تیم مطالعاتی اعتقاد دارد که این تابشها می توانند برخی از تودههای متراکمی مانند اجزای باقی مانده از ابرنواخترها باشند و یا اجسامی در نزدیکی سیاهچالههای مرکزی کهکشان ها باشند. اما باید در موقعیت خاصی قرار داشته باشند تا همه پراکندگی هایی را که می بینیم را به ما نشان دهند.

تابشهای اخیر بطور غیرعادی فرکانس پایینی دارند. اغلب تابشهایی که قبلا شناسایی شده بودند حدود ۱۴۰۰ مگا هرتز  فرکانس داشتند، اما تابشهای جدید در محدوده کمتر از ۸۰۰ مگاهرتز قرار دارند. در سال ۲۰۱۷ پرفسور لوب و همکارانش پیشنهاد کردند که این تابش ها می توانند توسط موجودات بیگانه ارسال شوند. آنها اعتقاد دارند که این تابشها حاصل ارتباطات نیستند بلکه به احتمال زیاد هنگام هدایت فضاپیماهای غول پیکر ایجاد میشوند (بیشتر بخوانید: کشف سیگنال‌های عجیب از کهکشان بیگانه با کمک هوش مصنوعی).