ماموریت جدید ناسا برای کاوش قمر اروپا
ناسا از ماموریت فضایی اروپا کلیپر برای بررسی دقیق یکی از بزرگترین قمرهای مشتری یعنی اروپا خبر داد.
به گزارش علمیها و به نقل از نیواطلس، ماموریت کاوشگر بدون سرنشین اروپا کلیپر (Europa Clipper) که قرار است در حدود سال ۲۰۲۵ به فضا پرتاب شود، این ماموریت اکنون میتواند مراحل ساخت و آزمایش فضاپیما و ابزارهای آن رت به مرحله طراحی نهایی خود برساند.
اروپا کوچکتر از ماه بوده و چهارمین قمر از قمرهای گالیلهای مشتری (آیو، اروپا، گانیمد و کالیستو چهار قمر گالیلهای مشتری هستند که توسط گالیله کشف شدند) است، این قمر بسیار مورد توجه دانشمندان است زیرا شواهد محکمی وجود دارد که نشان میدهد یک اقیانوس زیرسطحی در زیر پوسته یخی آن وجود دارد. این اقیانوس احتمالاً دو برابر حجم تمام اقیانوسهای زمین آب داشته باشد، برخی محققان معتقدند که این مکان احتمالاً جزو معدود جاهای منظومه شمسی است که ممکن است در آن حیات، حتی در مقیاس میکروسکوپی وجود داشته باشد.
به همین دلیل ناسا تمایل دارد تا یک مأموریت برای مطالعه دقیق قمر اروپا به فضا بفرستد، اما این قمر در کمربند میدان مغناطیسی مشتری قرار داشته و به طور مستقیم تحت تأثیر تشعشات است. در این مأموریت وسایل الکترونیکی مدارگرد باید محافظ قوی داشته باشد، ماموریت اروپا کلیپر طوری طراحی میشود که در طی دورههای ۳ ماهه ۴۵ پرواز از ارتفاع ۲۵ تا ۲۷۰۰ کیلومتری در مدار اروپا انجام دهد.
این کمربند طول مدتی را که اروپا کلیپر به اندازه کافی برای مطالعه قمر به آن نزدیک میشود را به طرز چشمگیری کاهش میدهد، اما کاوشگر حداکثر ۱۰ روز بین گذرها فرصت دارد تا دادههای جمعآوری شده را به زمین بفرستد. از آنجایی که این مأموریت طولانیتر از مدت زمان قرارگیری کاوشگر در معرض تابش کوتاه خواهد بود، لذا کاوشگر قادر به ارسال سه برابر بیشتر اطلاعات خواهد بود.
این مأموریت هنوز در حالت تغییرات پی در پی است، اما اهداف فعلی آن شامل مطالعات پوسته یخی و اقیانوس زیرسطحی، ترکیب اقیانوس، یافتن نشانههایی از فعالیتهای زمین شناختی و تعیین احتمال حیات در قمر اروپا است. ناسا اگرچه زمان آماده شدن این مأموریت را سال ۲۰۲۵ اعلام کرده، اما قصد دارد تا سال ۲۰۲۳ میلادی برای کاهش هزینهها آن را آماده کند.
بیشتر بخوانید: اگر بخواهیم با فضاپیما در مشتری فرود بیاییم چه اتفاقی خواهد افتاد؟ (فیلم)
میدان مغناطیس مشتری
میدان مغناطیس مشتری (Magnetosphere of Jupiter) دنبالهای دراز است که تا ۷۵۰ میلیون کیلومتری پشت مشتری در فضا کشیده شده است و قسمت مقابل آن بین ۵۰ تا ۱۰۰ برابر شعاع مشتری به طرف خورشید پیش آمده و سپری را در برابر بادهای خورشیدی ایجاد کرده است. ذرات بادهای خورشیدی که دارای سرعتی برابر ۱۵۰۰۰۰۰ کیلومتر در ساعت هستند، پس از برخورد با میدان مغناطیسی مشتری به شدت از سرعتشان کاسته شده و در مقابل دما را تا میزان ده برابر افزایش میدهند.
اطراف میدان مغناطیس مشتری را کمربندهایی همانند کمربندهای وان آلن زمین (Van Allen Radiation Belt) احاطه کرده است. کمربندهای مزبور که شعاع آنها ۲۰ برابر شعاع مشتری است، ذرات پرانرژی بسیار زیادی را در خود به دام انداخته و محدوده خطرناکی را برای کاوشگرهای فضایی پدید آوردهاند. توان این کمربندهای تشعشعی آنچنان زیاد است که دستگاهای حساس کاوشگرها را هدف بمباران پروتونها و الکترونهای پر انرژی قرار داده و ارتباط رادیویی و مخابراتی آنها را مختل میسازند.
میدان مغناطیسی مشتری گاهگاه ذرات به دام افتادهای را که فعالترین ذرات شناخته شده در طبیعت هستند، از خود رها میسازد. ذرات مزبور که سرعتشان با سرعت نور برابری میکند، از ترکیب پروتون و نوترون هستههای اتمی هستند و توان آنها به حدی است که حتی فضای زمین را نیز تحت تأثیر خود قرار میدهند. تا چندی پیش تصور میشد که بیشتر پرتوهای کیهانی از خارج از منظومه شمسی سرچشمه میگیرند، ولی امروزه ثابت شده که پرتوهای مزبور عمدتاً از میدان مغناطیس مشتری سرچشمه میگیرند و با طی مسافت طولانی حتی به مدار سیاره عطارد نیز میرسند.[۱]
بیشتر بخوانید: ۱۰ اقیانوس فضایی و حیرت انگیز خارج از زمین