سدهای رودخانه الوا و نابودی اکوسیستم منطقه
رودخانه الوا و ساخت سد
رود الوا، رودخانه شمالی آمریکا در واشنگین با طول ۷۲ کیلومتر که از کوههای المپیک در پارک ملی المپیک سرچشمه گرفته و به تنگه خوان دی فوکا در کانادا میریزد. در سال ۱۹۱۰ توماس آلدول با کمک جرج گلیس سرمایه گذار کانادایی بسیاری از زمینهای اطراف رودخانه را برای احداث سد الوا خردیداری کردند.
آلدول و پیمانکاران سد را احداث کردند اما به دلیل کوتاهی در مقاوم سازی پی سد در سال ۱۹۱۲ مخزن سد پر شده و افزایش فشار باعث شد آب از بخش پایینی سد خارج شده و صدمات زیادی به سد وارد کرده و در ادامه یکی از پل رودخانه را در پایین دست از بین برد.
در سال ۱۹۱۳ آلدول با تامین بودجه آنرا دوباره بازسازی کرد. سد الوا با ارتفاع ۳۳ متر یکی از اولین نیروگاههای برق آبی آمریکا بود که در سال ۱۹۸۸ در فهرست اماکن آمریکا ساخته شد. به علت فشار بالای رودخانه در سال ۱۹۲۷ دولتمردان تصمیم گرفتند سد دیگری به نام سد دره گلاینس یا سد بالایی الوا بسازند. این سد یکی از بزرگترین سدهای برق آبی آمریکا و ارتفاع آن ۶۴ متر بود.
تاثیر سد بر اکوسیستم
احداث این دو سد تاثیر بسیار مخربی برروی اکوسیستم منطقه گذاشته بود. زیرا با انباشته شدن رسوبات پشت سد در پایین دست فرسایش خاک جنگل باعث از بین رفتن درختان زیادی شده علاوه بر آن به علت کاهش رسوبات ماسه ای رودخانه که محل تخم گذاری ماهی های قزل آلا هستند، به مرور زمان جمعیت این گونه چنان کاهش یافت که در آستانه انقراض بود و علاوه بر آن به ماهیگیران محلی نیز خسارت فراوانی وارد کرد (بیشتر بخوانید: تزریق دی اکسید کربن به کف دریا برای کاهش آلودگی هوا).
از دیگر خسارات این دو سد به اکوسیستم منطقه در اثر انباشته شدن آب پشت سدها باعث کاهش سطح آب دریاچه و افزایش دمای آن از صفر به ۱۶ درجه سانتیگراد بود این افزایش ۱۶ درجه باعث کاهش جمعیت ماهی ها شد زیرا گونه هایی که فقط در آبهای سرد زندگی میکنند از دریاچه به اقیانوس مهاجرت کردند. همچنین افزایش دمای آب باعث افزایش گونه های انگلی آب شد که در نتیجه تاثیر مستقیم بر زیست قزل آلاها داشت و در سال ۱۹۹۲ دوسوم جمعیت ماهیهای چینوک قبل از تخم گذاری نابود شدند.
تخریب سد
جمعیت ماهیهای بالغ قزل آلا در سال ۱۹۱۲ نزدیک به چهارصد هزار بود اما پس از گذشت سالها به کمتر از ۴۰۰۰ رسیده بود. در سال ۱۹۹۲ برای حمایت از ماهیگیری و محیط زیست، دولت تصمیم گرفت تا هر دو سد را تخریب کند. مرکز پارکهای ملی آمریکا که یک بخش دولتی میباشد مبلغ ۳۲۵ میلیون دلار بودجه برای تخریب سدها پرداخت کرد. اما این کار دشوار بود زیرا نزدیک به ۳۴ میلیون متر مکعب رسوب پشت سدها جمع شده بود، ۶ میلیون پشت سد الوا و ۲۸ میلیون پشت گلاینس بود.
آزاد شدن این رسوبات به همراه آب می توانست مسیر رودخانه را نابود کند. برای جلوگیری از اینکار آنها تصمیم گرفتند که در ۲ سال رسوبات را خالی کنند تا به رسوبات قدیمی رودخانه آسیبی نرسد. پس از سالها مطالعه و خارج سازی رسوبا پشت سدها، سد الوا در سال ۲۰۱۱ و گلاینس در سال ۲۰۱۴ بطور کامل تخریب شدند. با اینکه ۱۵ تا ۲۰ سال برای بازسازی محیط زیست رودخانه و دریاچه زمان لازم است، با این وجود طی چند سال گذشته نتایج بسیار امیدوار کننده بوده است.
منبع